TOK – TOK – TOK
Nagyuhom si Lana
Nahibalu-an nya nga ang tunog magadala sa iya sang isa naman ka dulot.
Isa pa lamang ka semana ang nagligad sang sya makabaton kag karon iya napanumdum kun ano naman ayhan ang sa sulod sini nga kaha.
Basi dugang pa gid ayhan nga mga rubi kag perlas ang sa iya huna-huna. Ang iya likum nga manugdayaw pareho lang sa iban apang may ara sang manami nga moda.
Ang mga kaha napuno man sang mga binalaybay nga ginsulat lang gid para sa iya nga nagahatag gid sang tuman pasahi nga balatyagon nga ma-igpat pa sa mga malahalon nga bato.
Maskin maka-isa wala pa gid makita ni Lana ang lalaki nga nagahatag sa iya sang mga butang nga ini nga tuman kakatingalahan, apang iya nabatyagan nga sila ka-angid sa luyag.
Ginbuksan niya ang ganhaan kag gnkuha ang pinutos nga yara tiilin niya.
Mas mabug-at ini sang sa mga naha-una nga iya nabaton, kag ang kalangkag sa pagbukad nagpuno kay Lana.
Sang iya mabukaran, sa sulod may ara sang mga tumpok sang bulawan nga mga alahas: mga pulseras kag mga kolintas kag sa tunga may nagabana-ag nga singsing nga napunihan sang diamante.
Iya ginkuha ang isa ka sulat sa idalom sang singsing kag may nakasulat, “Pakigkita-i ako sa guwa”
Ang iya kasing kasing daw sa nag-untat.
Iya na makita ang lalaki sang iya mga damgo.
Ang mga tiil ni Lana daw sa nag-ungot sa salog, wala sya kaaman sang iya kaugalingon sa mga matabo, wala man lang sya gani sang bayo nga maayo, apang indi yadto mga upang.
Naghulat sya sang madugay sa pag-abot sang tion nga ini, di nya mapasaylo ang iya kaugalingon kun iya ini paligarun.
Ini kapareho sang isa sa iya mga libro, ang mga hitabo kun sa diin iya na makilala ang iya nga hinigugma sa kabuhi kun sa diin sila madala sa kakunlunyag sang paghigugma kag katingalahan
Kag karon, iya ginahanduraw ang ang ila buas damiag, nga kun ano ini.
Sa iya panghunahuna, iya makita ang mga kadagatan kag ang mga putukputukan sang kabukiran nga ila nakadtuan, mangin ang mga palaligban nga iya nahibalu-an nga ila masalapu-an.
Iya na hunahuna ang madako nga balay nga ila pagapuy-an, ang iya masinadyahon nga pamilya kun sa diin sila magatigulang sang magka-upod. Iya gin kuha ang singsing sa kaha kag iya nga ginsuksuk sa iya singsingan; tuman kaanyag ini sa kahapunanon nga sanag sang adlaw.
Nagdalagan si Lana pagwa kag sya may nasandadan. May nabati-an sya nga matunog nga matinis nga tiyabaw sa iya likod kag iya nakita ang isa ka masyado kagamay nga tigulang nga lalaki nga may ara sang malaba nga bigote kag tukod nga nagatangla sa iya.
Nagtulukay sila sa mga mata sang isa kag isa, kag ang lalaki nagsiling “Panamyaw akon palangga”
———————————————–
–TOK –TOK– TOK–
Lana smiled. She knew that the sound meant that she would be getting another present. It had only been a week since the last box and she wondered what was inside it this time. More rubies and pearls, she thought. Her secret admirer was never original, but it seemed he had expensive tastes. The boxes would also be filled with a poem just for her which made her feel more special than the glittering stones. Lana had never met the man responsible for her wonderful gifts, but she sensed that they were kindred spirits.
She opened the door and took the package from her doorstep. It was heavier than the other ones, and Lana couldn’t wait and tore it open. Inside there were piles of gold jewelry: bracelets, necklaces and in the middle, there was a gleaming ring embedded with a diamond. She grabbed the letter underneath the ring and it read “MEET ME OUTSIDE.”
Her heart almost stopped. She was finally going to meet the man of her dreams. Lana felt like her legs were stuck to the floor, she wasn’t prepared for any of this, she didn’t even have a good dress ready but that didn’t matter. She had waited so long for this
moment, she couldn’t forgive herself if she would just let it pass.
This was just like one of her books, the great moment when she would meet the love of her life and they would be swept away in the thrills of passion and wonder.
She dreamed of her future, what it would be. In her mind she could see the oceans and peaks they would travel to, the trials she knew they would face. She thought of a big house, a wonderful family and growing old together. She took the ring from the box and put it on; it was beautiful in the afternoon sunlight.
Lana ran outside and tripped on something. She heard a loud yelp from behind her and saw a very small old man with a long beard and a staff looking up at her. They looked into each other’s eyes and he said “Hello my love.”
————————–————————–————————––
Written by Karl Gaverza
Hiligaynon Translation by Sani Duremdes
Copyright © Karl Gaverza
Translation Copyright © Sani Duremdes
Story inspired by the Nuno sa Punso legends
Watercolor by Tara Singson
IG: https://www.instagram.com/tarabell93/
