*Note this story is in Waray
Ak urom kada gab-e kay pareho la pirme.
Magtitikang pirme sa ak higdaan. Dire maaram an mga paragbulong kun nano an nahitabo sa ak. Pirme sira nagsusugad nga yaon na lat sira sasarihan nga paagi mao nga pirme ko sira ginpapatawa. Maaram ak nga magigin masuol tanan para sa ak, pero dire ko mabasol an mga doctor kay ginhihimo manla nira an kanra trabaho.
Inabot na an dagom. Gintusok tusok ak ngan ginsarihan sa pira ka oras. Ginsisiguro man ak sa mga nars. Sige an kanra sugad nga magigin maupay ngan mahuhuman gihapon an tanan. Di sira naghihimo mga butang nga maaram sira makakadugang sa kakuri mao nga wara ak iba nga mahimo kundi an humangos nala abot sa mahuman.
An pinakamakuri sa tanan kay an kahuman sa ngatanan. Kahuman sa ngatanan nga pagsari ngan pagbulong, ako nala magsasayuan sa ak higdaan sa hospital. Mao gihapon kun diin nagtikang an tanan. Masugad sira nga ira ak oobserbahan ngan yaon mga doctor nga mag iimod saak kada pira ka oras.
Didto ko iton maiimdan, baga ngan halaba nga tikang sa atop. Dire ak maaram kun nano iton siya ngan kun nakadugtong iton siya sa sayo nga butang, pero nakilwag siya nga mali may kinabuhi. Dire ak makakilwag. Sa kadamo sa ginhimo saak, maluya ak ura-ura para dire ak labtan sa kun nano man iton.
Didto ko iton nakaptan. Sa oras nga ginlabtan ak siton nga baga nga butang, grabe ak dalagan nga mali nakirumbaanay. Tanan nga ak kusog kay ginawas hangtod sap agal na ak ura-ura para magin hadok. An pagtukod nala siton nga baga nga butang an ak nahimo. Mapinit siya kun kaptan ngan sige an kilwag abot sa naabat na niya an tanan nga parte sa ak lawas.
Ginsarihan ko nga gumasod pero pagal na ak ura-ura. An malain nga pamati kay naabat ko na saak bug-os nga kalawasan pero dire ak maaram kun gaanano na kaiha. Karuyag ko la makabalik saak pag katurog.
Tigda may sinulod nga nars. Tigda liwat nawara an baga nga butang sa ak pangimod. Ginapangutan-an ak niya kun okay la ak pero wara ak kusog para makasugad manla nga dire.
“Ay kabahala kay ine nga bulong pamamatahon ka la dali tapos makaka-katurog ka na gihapon,” mao an kanya bagaw.
Naruyag ak gumasod pero wara nagawas.
=———————————————————=
English Version
Every nightmare I have is the same.
It all starts in my bed. I’m in the hospital, as always. The doctors still don’t know what’s wrong with me. They say that they’re going to try another test and I humor them. I know it’s going to be painful for me, but I don’t blame the doctors, they’re just trying to do their jobs.
Then the needles arrive. I get poked and prodded for hours. The nurses try to reassure me. They tell me that everything’s going to be fine and it will all be over soon. They wouldn’t do anything that would make things worse so all I have to do is breathe, just until it’s over.
The worst part comes when it’s all over. After the tests and the treatments, I’m alone in my hospital bed. Back where I started. They tell me I’ll be put on observation and there will be a doctor checking on me every few hours.
That’s when I see it, something long and red coming from the roof. I don’t know what it is and I don’t know if it’s attached to anything, but it moves like it was alive. I can’t move. I’m too weak from all the tests to stop it from touching me.
Then I feel it. The moment the red thing touches me, it’s like I ran a marathon. The energy flows out of me until I’m too tired to even be afraid. All I do is stare at the red thing. It feels cold to the touch and it moves around until it touches every part of my body.
I try to scream but I’m too tired. The strange sensation is all over my body now and I don’t know how long it’s been. I just want to go back to sleep.
Then suddenly, a nurse walks in. The red thing disappears from my sight. She asks me if I’m okay and I can’t muster the strength to say no.
“Don’t worry the medicine will only keep you awake for a little while longer then you can sleep,” she says.
I try to scream again but nothing comes out.
=——————————————————-=
*Waray is the fifth-most-spoken native regional language of the Philippines, native to Eastern Visayas. It is the native language of the Waray people and second language of the Abaknon people of Capul, Northern Samar and some Cebuano-speaking peoples of eastern and southern parts of Leyte island. It is the third most spoken language among the Visayan languages, only behind Hiligaynon and Cebuano.
Written by Karl Gaverza
Waray translation by Jmee Juanerio
Copyright © Karl Gaverza
Translation Copyright © Jmee Juanerio
Inspired by the Mansusopsop legends
Mansusopsop Illustration by NightmareSyrup
Tumblr: http://
