*Note this story is in Hiligaynon
O marcupo, marcupo, sa imo harianon nga padong
O marcupo, marcupo, sa imo pugad nagatambong
Sa labing taas nga bukid sa dumaan nga kadutaan
Sa tunga sang Marapara kag Canlaon ang ginapuy-an
Ambahanon mong’ nagapanglakaton sa mga suba kag linaw
Ang imo tulunggon nagatay-og sa adlaw nga masinaw
O marcupo, marcupo, ano nga manggad ang imo gina-alinga
Sa halapunan mong’ taas, ngaa natrangkahan ang puerta
Kilala ko ang imo pakaisa, kon anong’ dalit ang yara sa iya
Kay sa idalom sang puno, kumari ang iya mga biktima
Nagtener sa ila aliwansan, isa ka puno kon kabigon
Ginhingadlan Kamandag, kon diin ginkabig sila nga tulokbon
O marcupo, marcupo, ngaa bala, ang dalit nga kalangil-aran
Nahulom sa mga sanga agud ang kalag mahingalayuhan
Ang ambahanon mo nagtunong, sa kagat mo napa-idalman
Nagtulin sa mga ugat sang kasulgan sang kapulakan
Marcupo, marcupo, ambaha sa amon ang ambahanon mo
Magtener ka lamang sa kahoy nga puluy-an mo
Ang imo dila kag sungay ipaiway, wala na sang agsik sang dugo
Ihilayo ang imo bangkil kag ikog kag padong sa imo ulo
Bangud kami dili mangin imo daga
Sa imo kahoy, kalayo ang igadala
Kag amon tupukon tubtob sa wala ka na
O,marcupo, marcupo, ini amon ginapanumpa
=————————————=
English Version
*The Hiligaynon language, also colloquially referred often by most of its speakers simply as Ilonggo, is an Austronesian regional language spoken in the Philippines by about 9.1 million people, mainly in Western Visayas and SOCCSKSARGEN, most of whom belong to the Visayan ethnic group, mainly the Hiligaynons. It is the second-most widely spoken language and a member of the so-named Visayan language family and is more distantly related to other Philippine languages.
Written by Karl Gaverza
Hiligaynon translation by Juriel Ong
Copyright © Karl Gaverza
Translation Copyright © Juriel Ong
